Joan den igandean, urriaren 13an, klubeko 10 bazkide Poza de la Salera joan ginen, Burgosko herri horretan haietako batzuek uda igarotzen dute . Beraz, Julen eta Alain eta beste herritar baten laguntzarekin(Andoni),anfitrioi izatea tokatu zitzaien, “El Infierno Pozano”ra eramateko.
Oraingoan, zortea izan genuen, eta infernu hura ez zen halakoa izan, eguna tenperatura ezin hobearekin altxatu zen MTBn irteteko, eta larunbat arratsaldean handik igaro zen ekaitzari esker, lurra primeran aurkituko genuen bertakoek hainbeste harrotzen dituen bidezidor ospetsu horietaz gozatzeko.
9: 15tan hasi genuen ibilbidea, eta berotzeko 4 km pista ezberdin eguneko lehen bidezidorrera eraman gintuzten, eta ez zuen huts egin. Amaierara iristean, lehen irribarreak ateratzen ziren taldean, itxura ona zuen!. Apurka-apurka igotzen jarraitzen dugu pistetatik eta bidezidorren batetik, gehien gustatzen zaigunera iritsi arte. Padrones Burebara jaisteko beste bidezidor bat, iturriko ura berriz jartzeko saria duena. Gure tokiko gidarien arabera, “Ez dago hau baino ur hoberik”. Beraz, gure klorodun botellina hustera eta iturriko ur mineralarekin hornitzera. Orain bai, behin energiak berrezarrita eta 14 kilometro eroso eginda, irteeraren zatirik gogorrena hasten zen, lehen aerogenratzaileetaraino Cantabrana errekaren kanoitik igotzea. Bidezidor oso zorrotz batek,% 28ko tarteren batekin eta gure trebetasun teknikoa probatzen zuten hainbat “zeta” -rekin, bakoitzak bere erritmoa markatzen zuen, 25 minututan egin genuen 3.5 kilometroko ibilbidea. Tarte horiek estutu egiten zaituzte, baina gora iristen zarenean, zure abentura-kideekin ospa egiten duzu urrats bakoitza, zetak,% 28ko arrapala, tauletatik pasatzea eta zein dibertigarria den bidezidorretatik igo eta pistak alde batera uztea.
Irabazi egin dugu, barratxoak, fruta, etab… ateratzeko unea iritsi da, eta, aldi berean, taldea berriz elkartu dugu, igoera honek hautsita. Gure bideari jarraitu eta metro gutxiren buruan beste bidezidor bat topatuko dugu, eta Stravan honi “funny DH” deitzen diote, oso bide azkarra, non 40 km/h-ko abiaduran jartzen garen, gure irribarrea hazten doa … nahiz eta gauza on guztiak laster amaitzen diren … eta “Paramora” igotzen hazten gara, oraingoan pistatik egitea tokatuko zaigu eta azken malda batekin 300 metro %20an, giltzurrun eta hankak estutzea tokatuko zaigu. Gora iristean, aerosorgailuek ehundaka zergatik konta dezakegun ulertzen da, zonalde honetako haizea oso indartsua da, eta, beraz, taldean, eguneko tarterik itxarotuenera hurbiltzen gara, Castil de Lencesera artadi arteko jaitsierara. Bi kilometroko jaitsiera oso kainadun eta azkarra, gure eskulekuak ukitzen pasatzen ditugu artadi enborren artean, tarte batean oztopo nabarmenagoen berri ematen diguten markak ikus ditzakegu, baita plastiko laranjazko hesi bat ere, ez dugun lekuan erortzea eragotziko ligukeena … Irribarreek gora egiten jarraitzen dute, eta batzuk poztasun oihuren bat eginez iristen gara, hau da MTB!
Gure gaurko ibilbidearen azken zatiari egingo diogu aurre, 2.5 kilometroko igoerarekin hasten baita, eguneko azken bidezidorrera arte eramango gaituena, artadi arteko jaitsiera bat gogoratzeko modukoa eta gure erretinetan markatuta geratuko dena, non gure kideen gurpilari jarraituko diogun, tokikoei eta taldearen “endureta” jarraituz; izan ere, bidezidor horietan gurpil on bat oso garrantzitsua da% 100ean gozatzeko. Bidezidorretatik bistara joatea, bihurrituta eta hainbeste artadirekin zaila da, baina denok salbatuko dugu gorabeherarik gabe, eta Pozini bidea hasi baino lehen elkartuko gara, gora/behera etengabea eta oso entretenigarria, Poza de la Salera eramango gaituena. Baina “Herriko plazan hidratatu” ahal izan aurretik Poza de Sal gazteluraino igotzea tokatzen zaigu, handik egindako bistez gozatu eta azken jaitsiera egitea.
Orain bai!!! Herriko plazan elkartu, likidoak berritu eta bazkaltzera joateko prestatzen gara!! “Pozano infernuan” ibilbide ikusgarria egin ondoren merezitako saria; konpainiari, giro onari eta barreei esker, ez da hainbestekoa izan…
David Salicio
